وقتی سه-چهار هزار خط کد میزنی، دفعه اول که میخوای compile کنی، انتظار داری که nتا error بده، مگه نه؟… خب نه! حالی داد بس عظیم، تو مایه های اینکه ممکنه همین الان خودمو بازنشسته کنم که در اوج دست از کد زدن کشیده باشم...
پی نوشت: خود جو گیری که میگن همینه! الان اگه run بگیرم خزعبل میده مثله تراکتور.
Labels: coding, joy, life
Sia
@Siah: Albateh ehtiyat e vajeb ast ke hengam e code zadan ro be ghebleh neshte bashid. :]
@Eyedean e kabir: Chand vaghte barbari nakhordam, lahjam parideh...