وقتی یه چیزی رو برای یه نفر دیگه توضیح میدی تازه اشتباههای خودتو متوجه میشی. این خودش خیلی خوبه، چون اگه یه نفری باشه كه بشینه به حرفات گوش بده و حتی هیچی هم نگه، آدم خودش میفهمه كه اشکال کار کجاست. اما بدیش اینه که آدم بعضی وقتها دوست داره كه اشتباه کرده باشه و واسه همین داستانش رو تعریف میکنه. بعدش منتظر میمونه كه اون ایراده همچین قلپی بپره بیرون، ولی میبینه كه نه خبری نیست! اونوقت علی میمونه و حوضش...